XVIII wiek: feniks odradzający się z popiołów

„Chroń nas, Panie, przed wojną, zarazą i głodem”, – modlili się starożytni Litwini. Wiek XVIII przyniósł Litwie wiele nieszczęść – w 1700 r. rozpoczęła się Wojna Północna ze Szwedami. Wiek zakończył się rozbiorami Rzeczypospolitej Obojga Narodów, które zniszczyły resztki państwowości, a Litwę zajęło Imperium Rosyjskie. W okresie między tymi dwoma wydarzeniami kraj i jego stolicę pustoszył głód, zaraza i pożary.

Po nieszczęściach zawsze jednak pojawia się promień światła. Wiek XVIII można również uznać za wiek rozkwitu kulturalnego – w tym czasie Wilno było jednym z największych miast Europy Środkowej. Tu mieszkali i pracowali najsłynniejsi europejscy naukowcy, po pożarach Wilno zyskało nowe oblicze, które jest nam dziś dobrze znane, pojawił się pierwszy ogród botaniczny Uniwersytetu Wileńskiego, mieszkańcy miasta cieszyli się muzyką i nowymi przedstawieniami. Naukowcy z nowego obserwatorium spoglądali w gwiazdy, a mieszkający w pobliżu Gaon Wileński rozsławił miasto jako Litewską Jerozolimę Północy. Wilnianie w XVIII w. interesowali się i śledzili odkrycia w Europie oraz idee oświeceniowe, które położyły podwaliny nie tylko pod nowoczesne miasto, ale i państwo. Wilno może się poszczycić pierwszą spisaną Konstytucją w Europie, pierwszym świeckim ministerstwem edukacji w Europie. Nawet wielkie nieszczęścia nie przeszkodziły miastu błyszczeć.

Odkryj największe osiągnięcia Wilna tamtych czasów, zapoznaj się z wybitnymi postaciami, które żyły w mieście, a przekonasz się, że w wieku XVIII Wilno było niczym feniks powstający z popiołów.